«Ἀδελφοί, γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε· πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γενέσθω» (Α´ Κορ. 16.13)
Ταῦτα δὲ λέγων͵ δοκεῖ μὲν παραινεῖν͵ καθάπτεται δὲ αὐτῶν ὡς ῥᾳθυμούντων. Διὸ λέγει· Γρηγορεῖτε͵ ὡς καθευδόντων· Στήκετε͵ ὡς σαλευομένων· Ἀνδρίζεσθε͵ κραταιοῦσθε, ὡς μαλακιζομένων· Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω͵ ὡς στασιαζόντων. Καὶ τὸ μὲν πρὸς τοὺς ἀπατῶντας͵ τὸ Γρηγορεῖτε͵ στήκετε· τὸ δὲ πρὸς τοὺς ἐπιβουλεύοντας͵ τὸ Ἀνδρίζεσθε· τὸ δὲ πρὸς τοὺς στασιάζοντας καὶ διασπᾷν ἐπιχειροῦντας͵ τὸ Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω͵ ὅπερ σύνδεσμός ἐστι τελειότητος͵ καὶ ῥίζα καὶ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν. Τί δέ ἐστι τὸ͵ Πάντα ἐν ἀγάπῃ; Εἴτε ἐπιτιμᾷ τις͵ φησὶν͵ εἴτε ἄρχει͵ εἴτε ἄρχεται͵ εἴτε μανθάνει͵ εἴτε διδάσκει͵ πάντα μετὰ ἀγάπης.
Ταῦτα δὲ λέγων͵ δοκεῖ μὲν παραινεῖν͵ καθάπτεται δὲ αὐτῶν ὡς ῥᾳθυμούντων. Διὸ λέγει· Γρηγορεῖτε͵ ὡς καθευδόντων· Στήκετε͵ ὡς σαλευομένων· Ἀνδρίζεσθε͵ κραταιοῦσθε, ὡς μαλακιζομένων· Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω͵ ὡς στασιαζόντων. Καὶ τὸ μὲν πρὸς τοὺς ἀπατῶντας͵ τὸ Γρηγορεῖτε͵ στήκετε· τὸ δὲ πρὸς τοὺς ἐπιβουλεύοντας͵ τὸ Ἀνδρίζεσθε· τὸ δὲ πρὸς τοὺς στασιάζοντας καὶ διασπᾷν ἐπιχειροῦντας͵ τὸ Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω͵ ὅπερ σύνδεσμός ἐστι τελειότητος͵ καὶ ῥίζα καὶ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν. Τί δέ ἐστι τὸ͵ Πάντα ἐν ἀγάπῃ; Εἴτε ἐπιτιμᾷ τις͵ φησὶν͵ εἴτε ἄρχει͵ εἴτε ἄρχεται͵ εἴτε μανθάνει͵ εἴτε διδάσκει͵ πάντα μετὰ ἀγάπης.
Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος
