Κεφ. 4
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Προς Εφεσίους
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014
Ικεσία κθ΄
ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· ἴσχυσα πρὸς αὐτόν· οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ. ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου· ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ ῾Υψίστου.
(Ψαλμός 12)
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014
Ψαλμός 99
Ψαλμὸς εἰς ἐξομολόγησιν.
ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ,
ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ,
2 δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν εὐφροσύνῃ, εἰσέλθετε ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει.
3 γνῶτε ὅτι Κύριος, αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, αὐτὸς ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ οὐχ ἡμεῖς· ἡμεῖς δὲ λαὸς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς νομῆς αὐτοῦ.
4 εἰσέλθετε εἰς τὰς πύλας αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει, εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ ἐν ὕμνοις. ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ,
5 ὅτι χρηστὸς Κύριος, εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἕως γενεᾶς καὶ γενεᾶς ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού
Ἀγάπη μέν ἐστι διάθεσις ψυχῆς ἀγαθή͵ καθ΄ ἣν οὐδὲν τῶν ὄντων τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως προτιμᾷ· ἀδύνατον δὲ εἰς ἕξιν ἐλθεῖν ταύτης τῆς ἀγάπης͵ τὸν πρός τι τῶν ἐπιγείων ἔχοντα προσπάθειαν.
Αγάπη είναι η αγαθή διάθεση της ψυχής, κατά την οποία (η ψυχή) δεν προτιμά τίποτα από ό,τι υπάρχει, παρά την γνώση του Θεού. Και είναι αδύνατο να φτάσει στη μέθεξη αυτής της αγάπης εκείνος που έχει προσκόλληση σε κάτι το επίγειο.
Αγάπη είναι η αγαθή διάθεση της ψυχής, κατά την οποία (η ψυχή) δεν προτιμά τίποτα από ό,τι υπάρχει, παρά την γνώση του Θεού. Και είναι αδύνατο να φτάσει στη μέθεξη αυτής της αγάπης εκείνος που έχει προσκόλληση σε κάτι το επίγειο.
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014
κράτει ὃ κρατεῖς
«... ἡ χάρις ὑποστέλλει καὶ παραδίδοται ἡ ψυχὴ πειρασμοῖς. ἔρχεται οὖν ὁ διάβολος ἐπιφέρων μυρία κακά͵ ἀπελπισμόν͵ ἀπόγνωσιν͵ διαλογισμοὺς πονηρούς͵ θλίβει ἵνα χαυνώσῃ τὴν ψυχὴν καὶ ἀλλοτριώσῃ ἐκ τῆς ἐλπίδος τοῦ θεοῦ. ἡ δὲ φρονίμη ψυχὴ ἐν τοῖς κακοῖς οὖσα καὶ ἐν τῇ θλίψει οὐκ ἀπελπίζει͵ ἀλλὰ λέγει πρὸς ἑαυτὴν κράτει ὃ κρατεῖς͵ ὅσα ἂν ἐπενέγκῃ σοι͵ μυρίους πειρασμούς͵ κράτει καὶ εἰπέ· ἐὰν καὶ ἀποθάνω͵ ἐγὼ αὐτὸν οὐκ ἀφίω. καὶ τότε͵ ἐὰν ὑπομείνῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τέλος͵ ἄρχεται ὁ κύριος διαλέγεσθαι τῷ σατανᾷ· ὁρᾷς͵ πόσα κακὰ καὶ θλίψεις ἐπήνεγκας αὐτῷ͵ καὶ οὐχ ὑπήκουσε σοί͵ ἀλλ΄ ἐμοὶ δουλεύει͵ τότε καταισχύνεται ὁ διάβολος καὶ οὐκ ἔχει τι εἰπεῖν. καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦ Ἰώβ͵ εἰ ᾔδει ὅτι εἰς τοὺς πειρασμοὺς ἐμπεσὼν μέλλει ὑπομένειν καὶ μὴ ἡττᾶσθαι͵ οὐκ ἂν ἐξῃτήσατο αὐτόν͵ ἵνα μὴ πλέον καταισχυνθῇ͵ οὕτω καὶ νῦν εἰς τοὺς ὑπομένοντας τὰς θλίψεις καὶ τοὺς πειρασμοὺς καταισχύνεται ὁ σατανᾶς...»
(Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος)
(Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)