Ικεσία στ'

Μνήσθητι, Κύριε,
πάντων τῶν μισούντων καί ἀγαπώντων ἡμᾶς
καί ὁδήγησον αὐτούς εἰς ὁδόν ἀληθείας.
Δώρησαι πᾶσι τήν εἰρήνην σου,
συγχώρησον αὐτούς τῇ δυνάμει σου,
παραμύθησον τάς καρδίας αὐτῶν.
Ὁ γαληνεύσας τήν τρικυμίαν τῆς θαλάσσης,
γαλήνευσον ἐν αὐτοῖς τόν λογισμόν
καί πράυνον τήν διάνοιαν,
τῷ φωτί τοῦ προσώπου σου.
Ὅτι σύ εἶ ὁ μόνος δυνάμενος
ἐξαγαγεῖν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν
και σοί παρακατατιθέμεθα
τήν ζωήν ἡμῶν ἅπασαν
καί τήν ἐλπίδαν.
Ἀμήν.

26-1-2011

Ικεσία ε'

Δεν σου ζητώ τίποτα, Κύριε
γιατί γνωρίζεις
καλύτερα από μένα...

Ναι. Αμήν. Έρχου.
     ...και σώσον με.

Δέξαι μου τὴν ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν

Ἄσπιλε, 
ἀμόλυντε, 
ἄφθορε, 
ἄχραντε, 
ἁγνὴ Παρθένε, 
Θεόνυμφε Δέσποινα, 
ἡ Θεὸν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις, τῇ παραδόξῳ σου κυήσει, ἑνώσασα, 
καὶ τὴν ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα, 
ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καὶ τῶν πολεμουμένων βοήθεια, 
ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, καὶ πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον, 
μὴ βδελύξῃ με τὸν ἁμαρτωλόν, 
τὸν ἐναγῆ, τὸν αἰσχροῖς λογισμοῖς καὶ λόγοις καὶ πράξεσιν ὅλον ἐμαυτὸν ἀχρειώσαντα, 
καὶ τῇ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου ῥᾳθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον γενόμενον. 
Ἀλλ᾿ ὡς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ, 
φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ᾿ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἀσώτῳ, 
καὶ δέξαι μου τὴν ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, 
καὶ τὸν σὸν Υἱόν, καὶ ἡμῶν Δεσπότην καὶ Κύριον, 
τῇ μητρικῇ σου παῤῥησίᾳ χρωμένη, δυσώπησον,
ἵνα ἀνοίξῃ κἀμοὶ τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς αὑτοῦ ἀγαθότητος, 
καί, παριδών μου τὰ ἀναρίθμητα πταίσματα, 
ἐπιστρέψῃ με πρὸς μετάνοιαν, 
καὶ τῶν αὑτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. 
Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων, καὶ συμπαθής, καὶ φιλάγαθος, 
ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ, θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, 
τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, 
καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, 
καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, 
τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα, 
καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόῤῥω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· 
ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, 
τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, 
καὶ τῆς ἀποῤῥήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. 
Ἧς καὶ τύχοιμι, 
Δέσποινά μου, 
ὑπεραγία Θεοτόκε, 
διὰ τῆς σῆς μεσιτείας καὶ ἀντιλήψεως· 
χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ, τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 
ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, 
σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 
Ἀμήν.

 

πηγή φωτ.

Ικεσία δ΄

     Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ἀπαρχήν χρόνου δημιουργήσας καί καιρούς καί χρόνους εἰς τήν ἰδίαν ἐξουσίαν θέμενος, τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητός σου δώρησαι ἡμῖν, διαφυλάσσων ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου ἀπό πάσης ταραχῆς καί ἐπιθέσεως τοῦ ἀντικειμένου.

     Ναί, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καί ὁδήγησον ἡμᾶς ἐπἰ λιμένα τῆς σῆς ἀγαθότητος, κατευθύνων τά διαβήματα ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, ἵνα διά παντός τόν χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἄγωμεν εἰς δόξαν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(1-1-11)

Μονάχος δεν είμαι,όπου κι αν είμαι

Αν θέλεις εμένα

δος μου Παρθένα

ταπείνωση να'χω 

μες τη καρδιά

Αν θέλεις Παρθένα μου

γλυκιά Παναγία

πάρε με κι εμένα

για πάντα Εσύ

Χαίρε και αγάλλου

Ψίθυροι

Κι αν κρίνεις ότι εγώ μπορώ
κι άλλο να περιμένω
να δω της δόξα της χαράς
και την απάντησή Σου
σε προσευχές και προσμονές
σε θλίψεις και αγώνες..
Στείλε μου Εσύ τη δύναμη,
στείλε μου το κουράγιο,
στείλε μου ξημερώματα
και φώτα της αυγής,
στείλε ένα μήνυμα
τον ήλιο να προσμένω,
στείλε μου και χαρές μικρές
και κάτι να γελώ..
Στείλε μου και το τόξο Σου
μετά απ'τις βροχές μου...
Στείλε μου ό,τι θες Εσύ..
Μόνο να θυμηθείς
πως θέλω να Σε νιώθω
της προσευχής μου απάντηση
κι απόκριμα του νου,
σ'εκείνες τις στιγμές
που πάλι θα δειλιάσω,
πάλι το φως θα κλονιστεί
τη νύχτα να παλέψει,
για να'βγει νικητής η αυγή
να'ρθει η απάντησή Σου....

Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα

πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ·   
ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.  
 οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· 
πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.   
εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. 

(Γαλ.3,26) 

Ικεσία γ΄

Λάμψε

Ό μοναχός δέν είναι φαναράκι, γιά νά τοποθετηθή στην πόλη σέ μιά άκρη τού δρόμου καί νά φωτίζη τους διαβάτες, νά μή σκοντάφτουν.. 
Είναι φάρος απομακρυσμένος, στημένος ψηλά στά βράχια, πού μέ τις αναλαμπές του φωτίζει τά πελάγη καί τους ωκεανούς, γιά νά κατευθύνωνται τά καράβια καί νά φθάνουν στον προορισμό τους, στον Θεό.
....
Γι' αυτό ό μοναχός πρέπει νά είναι πάντοτε τό καλό παράδειγμα γιά τον κόσμο 
- «ούτω λαμψάτω τό φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων».
Ό σωστός μοναχός είναι τό φώς του κόσμου. 
Τί λέει ό Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος; 
«Οί Άγγελοι είναι φώς γιά τους μοναχούς καί οί μοναχοί είναι φώς γιά τους κοσμικούς».
 Ό μοναχός, όταν διαφέρη άπό τους κοσμικούς, τότε βοηθάει θετικά.
Γιατί αυτό πού βοηθάει τους κοσμικούς πού ταλαιπωρούνται γιά μάταια πράγματα είναι ή αγιότητα, ή οποία μέ τήν απλότητα της τους διδάσκει νά συλλάβουν τό βαθύτερο νόημα της ζωής, γιά νά τους φύγη τό πλάκωμα από τήν καρδιά...

π.Παΐσιος

Γιατί περνώντας κι απο'κει,πόσα διαμάντια βρήκα; ;)

Ο Θεός μπροστά σου ζωντανός 

Και το φως στη ματιά σου δυνατό 

Η αλήθεια φωνάζει Ζει Κύριος! 

Κι οι δικοί του μπροστά σου ζωντανοί 

Την ύπαρξή τους ένας σκοπός δονεί 

Παντού να φωνάξουν...Ζει Κύριος! 

Μα εσύ, γιατί; 

Κρατάς μόνο για σένα το φως; 

Γιατί δε σε δονεί ο σκοπός; 

Αφού η καρδιά σου λέει Ζει Κύριος! 

ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; 

Γιατί με κρατάς φτωχή; 

Άσε με να το φωνάξω σ’ όποια ψυχή...Ζει Κύριος! 

Ευδόκησε να το βιώνω κάθε στιγμή...Ζει Κύριος! 

Ευδόκησε να το βιώνω εν δάκρυσι...Ζει Κύριος! 

Ευδόκησε να το βιώνω με τη ζωή...Ζει Κύριος! 

Ζεις εντός μου Αναστημένε Κύριε 

Ζεις Κύριε!

Ικεσία β΄

πρόσχες, κύριε, τὸ οὖς σου

καὶ ἐπάκουσόν μου· 

ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμούς σου 

καὶ ἰδὲ τὴν ἐρήμωσιν ἡμῶν 

καὶ τῆς πόλεώς σου, 

ἐφ' ἧς ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐπ' αὐτῆς· 

οὐ γὰρ ἐπὶ ταῖς δικαιοσύναις ἡμῶν 

ἡμεῖς δεόμεθα ἐν ταῖς προσευχαῖς ἡμῶν
ἐνώπιόν σου, 

ἀλλὰ διὰ τὸ σὸν ἔλεος.....

(Δανιήλ)

Ικεσία

Οἶδα γὰρ ὅτι γῆ εἰμι καὶ σποδός·
ἀλλ' ὥσπερ τοῦτο οἶδα, καὶ σαφῶς ἐπίσταμαι,
οὕτως οὐδὲ ἐκεῖνο ἀγνοῶ,
ὅτι πολὺ τὸ μέγεθος τῆςσῆς φιλανθρωπίας,
καὶ ὅτι πλούσιος εἶ ἐν ἀγαθότητι,
καὶ βούλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι.
Ὁ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος παραγαγὼν,
πῶς ἄν ποτε γενομένους ἀπολέσῃς,
εἰ μὴ πολλὴ τῶν ἁμαρτημάτων ἦν ἡ φορά;
Δι' ὃ δέομαι πάλιν......

(Ιω. Χρυσόστομος)

Τί πλέον θέλεις;

 

Ἐγὼ πατήρ, 

ἐγὼ ἀδελφός, 

ἐγὼ Νυμφίος, 

ἐγὼ οἰκία, 

ἐγὼ τροφεύς, 

ἐγὼ ἱμάτιον, 

ἐγὼ ῥίζα, 

ἐγὼ θεμέλιος.

Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. 

Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. 

Ἐγὼ δουλεύσω. 

Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. 

Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. 

Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. 

Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, 

ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, 

ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, 

κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. 

Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. 

Τί πλέον θέλεις; 

τί τόν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; 

τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; 

τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; 

Τοῦτο γάρ ἐστιν εἰς τὸν παρόντα βίον πονεῖσθαι. 

Τί εἰς πῦρ ξαίνεις; 

τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις;

 Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου

Παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλήν σου

Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνὴ; 

ποῦ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι; 

ποῦ πορευθῶ; ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν; 

ποίαν θερμὴν ἀντίληψιν; 

ποῖον ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν; 

Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, 

εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι, 

καὶ ἐπὶ σὲ θαρρῶν κατέφυγον

Ει ψιτ,μαμά,
μάθε στα μικρά σου πως
πρώτη τους Μάνα είν'η Παναγιά
κι ύστερα έρχεσαι εσύ
(...σα να τους έμαθες να προσεύχονται)

Θεός μεθ' ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν

"...Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου. 
Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, 
κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός 
και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο, 
προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων. 
Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, 
να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά . 
Επίσης μη διστάσεις να καλείς τη Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο. 
Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος με πολύ θάρρος. 
Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη τη ενέργεια που χρειάζεται για να μη καταρρεύσει. 
Τίποτε να μη σου φαίνεται δύσκολο. 
Κάποιος Άλλος αδελφέ κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου. 
Θάρρος, θάρρος , 
το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, 
όταν θα κλάψεις , όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις , 
ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του. 
Μην θλίβεσαι , μη λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, 
γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στο πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη. 
Κάνε τη καρδιά σου μοναστήρι. 
Χτύπα εκεί το σήμαντρο, 
κάλεσε εκεί για αγρυπνία, 
θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές. 
Ο Θεός είναι δίπλα σου ... "

Αγ. Λουκάς Κριμαίας

Μερικές φορές απορώ

γιατί είναι χώρια ο εσπερινός της συγχωρήσεως
απ'τον εσπερινό της αγάπης
Αν δεν αγαπάς,πώς να συγχωρέσεις;
Κι αν δε συγχωρείς,πώς αγαπάς;
Κι αν συγχωρείς είσαι φως
αναμορφώνεσαι εις το αρχαίον κάλλος..
Και στο κάτω κάτω, καλό σου κάνει.
Σου διώχνει πίκρες,φόβους,θυμό...
Σου χαρίζει γαλήνη και ηρεμία.
Θέλει δύναμη,και δεν είναι δική σου.
Ο χριστιανός δε προσπαθεί καν για να συγχωρέσει,
του βγαίνει απ΄την πολλή Αγάπη

Σα σήμερα...

θα γιορτάζω

Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν

Ἀγκάλας πατρικάς,διανοῖξαί μοι σπεῦσον,

ἀσώτως τὸν ἐμόν,κατηνάλωσα βίον,

εἰς πλοῦτον ἀδαπάνητον, 

ἀφορῶν τοῦ ἐλέους Σου. 

Νῦν πτωχεύουσαν,μὴ ὑπερίδῃς καρδίαν· 

σοὶ γὰρ Κύριε,ἐν κατανύξει κραυγάζω 

Ἡμάρτηκα,σῶσόν με. 

῾Ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε

Κι είμαι τόσο μικρός

Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Κυριολεκτικά κ Μεταφορικά

Μέσα μου κάτι ξαναζή 
που μεγαλώσαμε μαζί 
και τόχα λησμονήσει. 
Σ’ ευχαριστώ, Χριστέ, πολύ 
που βάζεις μιαν ανατολή 
μετά από κάθε δύση.

Γ.Βερίτης

Ψαλμ. 41

Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός.
ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;
ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν· ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου;
ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεως ἤχου ἑορτάζοντος.
ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου.
πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη· διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆς Ἰορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ, ἀπὸ ὄρους μικροῦ.
ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταῤῥακτῶν σου, πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ᾿ ἐμὲ διῆλθον.
ἡμέρας ἐντελεῖται Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ νυκτὸς ᾠδὴ αὐτῷ παρ᾿ ἐμοί, προσευχὴ τῷ Θεῷ τῆς ζωῆς μου.
ἐρῶ τῷ Θεῷ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ· διατί μου ἐπελάθου; καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου;
ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐτούς μοι καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν· Ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου;
ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου; καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου.

Χμμμ

Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι

Απλά τα πράματα,δε νομίζεις;

Σα μικρό παιδί

Πέφτω κάνω το σταυρό μου 

Άγγελο έχω στο πλευρό μου 

Δούλος του Θεού λογιούμαι 

και κανέναν δε φοβούμαι...

Μοναξιά

Δε μπορώ να νιώσω μόνος.
Αν εσύ νιώθεις έτσι,απλά ευχήσου.
Γέμισε τη μοναξιά σου προσευχή.

Έλαφος γέγονα διψώσα,τας πηγάς εκζητών,Παρθένε σων υδάτων.Του ελέους του σου,ρανίδα πότισόν με,τω σω ναώ προστρέχοντα,ω σεπτή Παραμυθία

Ὁ θεῖος ἔρως εἶναι ἀγάπη τοῦ θείου τελεία, ἐκδηλουμένη ὡς πόθος τοῦ θείου ἄπαυστος. 
Ὁ θεῖος ἔρως γεννᾶται ἐν τῇ κεκαθαρμένῃ καρδίᾳ διότι ἐν αὐτῇ ἐπιφοιτᾷ ἡ θεία χάρις. 
Ὁ ἔρως τοῦ Θείου εἶναι θεῖον δώρημα, δωρηθὲν τῇ ἀγνευούσῃ ψυχῇ ὑπὸ τῆς ἐπιφοιτησάσης καὶ ἀποκαλυφθείσης τῇ ψυχῇ θείας χάριτος. 
Ὁ θεῖος ἔρως οὐδενὶ ἐγγίγνεται ἄνευ θείας ἀποκαλύψεως· διότι ἡ ψυχὴ ἡ μὴ δεχθεῖσα ἀποκάλυψιν, δὲν ἔσχε τὴν ἐπ᾿ αὐτῆς ἐπίδρασιν τῆς χάριτος καὶ μένει ἀπαθὴς πρὸς τὸν θεῖον ἔρωτα· 
ἀδύνατον δὲ νὰ γεννηθῇ θεῖος ἔρως ἄνευ ἐπενεργούσης θείας δυνάμεως ἐπὶ τῆς καρδίας. 
Ὁ θεῖος ἔρως εἶναι ἐνέργεια τῆς ἐνοικούσης ἐν τῇ καρδίᾳ θείας χάριτος.
Οἱ ἐρασταὶ τοῦ Θείου εἰλκύσθησαν πρὸς τὸν θεῖον ἔρωτα ὑπὸ τῆς ἐπενεργησάσης ἐπὶ τῆς καθαρᾶς αὐτῶν καρδίας θείας χάριτος, τῆς ἀποκαλυφθείσης τῇ ψυχῇ καὶ ἑλκυσάσης αὐτὴν πρὸς τὸν Θεόν. 
Ὁ ἐραστὴς τοῦ θείου αὐτὸς πρῶτος ὑπὸ τοῦ Θείου ἠράσθη, καὶ εἶτα αὐτὸς ἠράσθη τοῦ Θείου. 
Ὁ ἐραστὴς τοῦ Θείου πρότερον ἐγένετο υἱὸς ἀγάπης καὶ εἶτα τὸν οὐράνιον οὗτος ἠγάπησεν Πατέρα.
Ἡ καρδία τοῦ ἐρῶντος τὸν Κύριον οὐδέποτε καθεύδει, ἀλλ᾿ ἀεὶ γρηγορεῖ, διὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἔρωτος. Ὁ ἄνθρωπος καθεύδει διὰ τὴν χρείαν τῆς φύσεως, ἡ δὲ καρδία γρηγοροῦσα ὑμνεῖ τὸ Θεῖον.

Αγ.Νεκτάριος

τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, 
καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;

ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου, 

ὁ Θεὸς τῆς καρδίας μου 

καὶ ἡ μερίς μου ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.

 

Οι άχρονες νύχτες

Πώς λοιπόν ιστάμεθα ενώπιον του Θεού; 
Κατ’ αρχάς, ιστάμεθα σαν απλά παιδιά του. 
Η αγρυπνία μας είναι η ώρα της αγάπης μας με τον Θεόν. 
Όπως οι άνθρωποι έχουν τις ώρες που θέλουν να αγαπούν και να αγαπιούνται, έτσι και εμείς έχομε τις ώρες που ζούμε μαζί με τον Χριστόν μας, τις ώρες που τον περιμένομε και μας περιμένει, που προσπαθούμε να δείξωμε την αγάπη μας κατά τον τρόπο που καταλαβαίνει εκείνος. 
Εμένα, αν μου φέρης ένα γλυκό, μου κερδίζεις την καρδιά. 
Του άλλου την κερδίζεις με το να του πας ένα βιβλίο· αν του πας γλυκό, θα αποτύχης. 
Το ίδιο και ο Θεός· θέλει να του πας τα δικά του δώρα, 
τα δικά του δωρήματα, αυτά που τα καταλαβαίνει.

Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 

...

"Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Να πετάει μες τ’ άπειρο, μες τ’ άστρα, μες τα μεγαλεία του Θεού, μες τη σιωπή. Όποιος θέλει να γίνει Χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής..."

Γέροντας Πορφύριος

Παρακαταθήκη

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Αγ.Αντώνιος

Αν ο Κύριος αγάπησε εμέ τόσο πολύ, αυτό σημαίνει πως αγαπά όλους τους αμαρτωλούς, όπως αγάπησε κι εμένα...

Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πως να μη Σε ζητώ; Συ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους.
Βλέπεις, Κύριε, τη λύπη και τα δάκρυά μου... Αν δεν με προσείλκυες με την αγάπη Σου, δεν θα Σε ζητούσα όπως Σε ζητώ. Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιο μου έδωσε το χάρισμα να Σε γνωρίσω και χαίρεται η ψυχή μου, γιατί Συ είσαι ο Θεός μου και ο Κύριος μου και Σε διψώ μέχρι δακρύων.
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Συ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου.
Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.
Τον πρώτο χρόνο της ζωής μου στο Μοναστήρι, η ψυχή μου γνώρισε τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.
Πολύ μας αγαπά ο Κύριος· αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα που μου έδωσε ο Κύριος κατά το μέγα έλεος Του.
Εγέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τον λαό.
Το Πνεύμα του Χριστού, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι τον Θεό.
Ο Κύριος έδωσε στον ληστή τον παράδεισο· έτσι θα δώσει τον παράδεισο και σε κάθε αμαρτωλό. Εγώ ήμουν χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου· σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρεση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρεση, αλλά και το Άγιο Πνεύμα, και έτσι, εν Πνεύματι Αγίω εγνώρισα τον Θεό.
Βλέπεις αγάπη που έχει ο Θεός για μας; Ποιος, στ' αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει αυτή την ευσπλαχνία Του;
Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πιστεύετε στο Θεό, πιστεύετε πώς υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που μαρτυρεί για το Θεό σ' όλες τις εκκλησίες μας και στην ψυχή μου.
Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη. Κι αυτή η αγάπη πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό.
Εν Πνεύματι Αγίω όλοι οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούγουν τις προσευχές μας και τις προσκομίζουν στον Θεό.
Ο Κύριος είναι ελεήμων, αυτό το ξέρει η ψυχή μου, μα δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι στο έπακρον πράος και ταπεινός και όταν Τον δη η ψυχή, τότε αλλάζει και γεμίζει από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον και γίνεται κι η ίδια πράη και ταπεινή. Μα αν χάση ο άνθρωπος αυτή τη χάρη, τότε θα κλαίει σαν τον Αδάμ μετά την έξωση του από τον παράδεισο. Οδυρόταν ο Αδάμ και όλη η έρημος άκουγε τους στεναγμούς του, τα δάκρυά του ήταν πικρά από την θλίψη και έκλαιγε για πολλά χρόνια.
Έτσι και η ψυχή που γνώρισε τη χάρη του Θεού και μετά την έχασε, πονά για τον Θεό και λέγει:
«Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον αναζητώ».
Είμαι μεγάλος αμαρτωλός, και όμως είδα την άμετρη αγάπη και το έλεος του Θεού για μένα.
Από τα παιδικά μου χρόνια προσευχόμουν για όσους με πρόσβαλλαν και έλεγα: «Κύριε, μη τους καταλογίζεις αμαρτίες για όσα μου κάνουν». Όμως, παρότι μου άρεσε να προσεύχομαι, δεν απόφυγα τις αμαρτίες. Ο Κύριος όμως δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες μου και μου έδωσε αγάπη για τους ανθρώπους. Η ψυχή μου επιθυμεί να σωθεί όλη η οικουμένη, να εισέλθουν όλοι στη Βασιλεία των Ουρανών, να δουν την δόξα του Κυρίου και να απολαύσουν την αγάπη του Θεού.
Κρίνω από την δική μου εμπειρία: Αν ο Κύριος αγάπησε εμέ τόσο πολύ, αυτό σημαίνει πως αγαπά όλους τους αμαρτωλούς, όπως αγάπησε κι εμένα.
Ω, η αγάπη του Κυρίου! Δεν έχω δυνάμεις να την περιγράψω, γιατί είναι άπειρα μεγάλη και θαυμαστή.
Η χάρη του Θεού δίνει δύναμη για ν' αγαπάς τον Αγαπημένο. Τότε η ψυχή έλκεται αδιάκοπα προς την προσευχή και δεν μπορεί να λησμονήσει τον Κύριο ούτε δευτερόλεπτο.
Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δεν ελησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο Σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα Σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο.
Εγώ πάντα Σε πρόσβαλλα και Σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη Σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά Σου.
Το ιλαρό και πράο βλέμμα Σου έθελξε την ψυχή μου.
Τι να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω;
Συ δίνεις την χάρη Σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά από αγάπη - και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από την θεϊκή αγάπη.
Η θύμησή Σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι' αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι Σε χάνω, και πάλι ποθεί ο νους μου την γλυκύτητά Σου, αλλά Συ δεν εμφανίζεις το Πρόσωπό Σου, που επιθυμεί νύχτα και μέρα η ψυχή μου.
Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα.
Συ με έκτισες, Συ με φώτισες με το άγιο βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα Σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά Σου.
Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή Σου.
Η ψυχή μου πλήττει στη γη και ποθεί τα ουράνια.
Ο Κύριος ήρθε στη γη για να μας πάρει εκεί που μένει Αυτός, η Πανάχραντη Μητέρα Του, η Οποία Τον υπηρέτησε στη γη για τη δική μας σωτηρία, και οι μαθητές και ακόλουθοι του Κυρίου.
Εκεί μας καλεί ο Κύριος, παρ' όλες τις αμαρτίες μας.
Εκεί θα δούμε τους αγίους Αποστόλους, που δοξάζονται ως κήρυκες του Ευαγγελίου. Εκεί θα δούμε τους αγίους προφήτες και ιεράρχες, τους διδασκάλους της Εκκλησίας. Εκεί θα δούμε τους οσίους, που αγωνίστηκαν να ταπεινώσουν με τη νηστεία τη ψυχή τους. Εκεί δοξάζονται οι δια Χριστόν σαλοί, που νίκησαν τον κόσμο.
Εκεί θα δοξάζονται όλοι, όσοι νίκησαν τον εαυτό τους, όσοι προσεύχονταν για όλο τον κόσμο και σήκωσαν πάνω τους τη θλίψη όλου του κόσμου, γιατί είχαν την αγάπη του Χριστού - κι η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρει την απώλεια έστω και μιας ψυχής.
Εκεί θέλει να κατασκηνώσει η ψυχή μου. Εκεί όμως δεν θα μπει τίποτε ακάθαρτο, γιατί μπαίνουν με μεγάλες θλίψεις, με πολλά δάκρυα, με συντριβή πνεύματος. Μονάχα τα παιδιά, που φύλαξαν τη χάρη του αγίου βαπτίσματος, περνούν εκεί χωρίς θλίψεις και γνωρίζουν εν Πνεύματι Αγίω τον Κύριο.
Νοσταλγεί η ψυχή μου τον Θεό και προσεύχεται μέρα και νύχτα, γιατί το όνομα του Κυρίου είναι γλυκό και πολυπόθητο για την προσευχόμενη ψυχή και την ελκύει στην αγάπη του Θεού.
Έζησα πολύ καιρό στη γη και άκουσα και είδα πολλά. Άκουσα πολλή μουσική που εγλύκαινε την ψυχή μου. Και σκεφτόμουν πώς, αν αυτή η μουσική είναι τόσο γλυκιά, τότε πολύ περισσότερο πρέπει να ευχαριστεί την ψυχή η ουράνια μελωδία, εκεί που δοξάζουν εν Πνεύματι Αγίω τον Κύριο για τα πάθη Του.
Η ψυχή ζει πολύ στη γη και αγαπά τα γήινα κάλλη. Αγαπά τον ουρανό και τον ήλιο, αγαπά τους όμορφους κήπους, τη θάλασσα και τα ποτάμια, τα δάση και τα λειβάδια. Αγαπά, ακόμη, και τη μουσική η ψυχή, κι όλα αυτά τα επίγεια την ευφραίνουν. Όταν όμως γνωρίσει τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τότε δεν θέλει πια να βλέπει τα επίγεια.
... Κύριε πόσο πολύ αγαπάς τον άνθρωπο!...

"Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης" Αρχιμ.Σωφρόνιου

Η δικιά μου Παναγιά

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πόθω και πίστει σοι προστρέχω,
παραμύθησον, Παραμυθία Κόρη,
παραμύθιον σύ, Μονής Βατοπαιδίου,
πάλαι παραμυθήσασα, μοναστάς απειλουμένους.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλαφος γέγονα διψώσα, τας πηγάς εκζητών,
Παρθένε σων υδάτων. του ελέους του σου,
ρανίδα πότισόν με, τω σω ναώ προστρέχοντα,
ω σεπτή Παραμυθία.

Δ ό ξ α.

Γλυκυτέρα φωνής της αηδόνος, μέλι στάζουσα,
ηκούσθη η φωνή σου, και διέσωσε πριν,
Μονήν Βατοπαιδίου. αλλά και νυν διάσωζε,
πάμφωτε Παραμυθία.

και ν υ ν

Σκεωρίας ματαίωσον Παρθένε,
πονηράς και δεινάς, κατά του Όρους Άθω,
εν εσχάτοις καιροίς αφρόνως μελετώντων,
Παραμυθία σώζουσα, ό οικείον ηρετίσω.

Ω δ ή η'. Τον Βασιλέα, των ουρανών.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Επί σοί χαίρει, πάσα η κτίσις,
Αγγέλων, τα συστήματα και των ανθρώπων γένος.
έψαλλον τα πλήθη, των μοναστών Παρθένε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παραμυθίαν, επαινέσωμεν πάντες,
δεχομένην των μοναστών τον ύμνον,
και λυτρωσαμένην, εκ πειρατών βεβήλων.

Δ ό ξ α.

Των ποιημάτων, Κόρη δεσπόζεις παντοίων,
επιγείων τε και των επουρανίων,
ώ Παραμυθία, κρατούσα θείον Ίον.

και ν υ ν

Τον Βασιλέα, των βασιλέων κρατούσα,
βασιλείας βασιλικήν Μονήν σου, μοναστάς οικούντας,
Βασίλισσα αξίου.

Παραμυθία

Ω! Γλυκύτατη Μάνα του κόσμου
Ω! Παντάνασσα των Ουρανών
πλημμυρίζει το Άχραντο το Φως Σου
και φωτίζει εντός των ψυχών
των ανθρώπων που είν' στην Oδό Σου
και γι' Αλήθεια οι καρδιές τους διψούν.
Διώξε τα σύννεφα εντός μας κάθε αυγή
να μη βραχεί η καρδιά μας και αιμορραγεί
πάρε τ' αγκάθια που πληγώνουν την ψυχή
να ξεπροβάλει η αγάπη δυνατή
Παραμυθία της καρδιάς μας Παναγιά
πόσα εγκώμια Σου πρέπουνε γλυκά;
Πρεσβυτέρα Εσύ του Θεού μας
τί να δώσουμε για ευχαριστώ
απ' τη βρύση εντός της καρδιάς μας
το τρεχούμενο πάρε νερό
καν' το αμόλυντο σαν τον Χριστό μας
να πλυθούν οι πληγές να σβηστούν.

**πηγή

Πανύμνητε Δέσποινα Μαριάμ,
παράσχου μοι χάριν, όπως στέψω χρεωστικώς,
ασμάτων τοις άνθεσιν εικόνα,
της σης μορφής, Παραμυθία μου.

Πώς να σας μιλήσω;

Πώς να σας μιλήσω για τον Θεό,
χωρίς να ενοχληθείτε;
Πώς να σας μιλήσω για Χριστό,
και να μην παρεξηγηθείτε;

Πώς να σας πω για την Αγάπη
και να την αισθανθείτε;
Και για την Σωτηρία,
με τρόπο που να την δεχτείτε;

Πείτε μου, χωρίς να συμβιβαστώ,
πως να σας πω για την αλήθεια;
Δείξτε μου τρόπο που να ζω
χωρίς ψέμα, παραμύθια.

Μία ζωή μονάχα έχω
και πιστεύω Του αξίζει
ότι είμαι και κατέχω
μόνο Αυτός να το ορίζει.

Κι αν σε κάποιον δεν αρέσει
αυτό που λέω, αυτό που είμαι,
την ζωή καθώς του φεύγει
να κοιτάξει τάχα τί είναι.

Μέχρι χτες ήσουν παιδί
και τώρα είσαι μεγάλος
δεν σου μένει πια ζωή
σου χει μείνει λίγο θάρρος.

Κοίτα σε παρακαλώ ψηλά
πέρα από τα λαμπρά αστέρια,
με της καρδιάς σου την ματιά
κοίτα του Θεού τα χέρια.

Είναι για σένα ανοιχτά
Είναι για σένα ματωμένα
Είναι για σένα αγκαλιά
Που περιμένει κάθε μέρα.

**πηγή