Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες

μόνο γι’ αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο 

κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, 

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

Κλεμμένο ευθαρσώς...

Αν Εσύ δεν μ' αγαπούσες, ποιον μπορούσα ν' αγαπώ; 

Κύριέ μου αν δεν ήσουν που θα ήμουνα εγώ; 

Αν Εσύ δεν μου 'χες δώσει, πόσο θα 'μουνα φτωχός. 

Κύριε αν δεν ερχόσουν, θα ‘μουν πάντα μοναχός. 

Αν Εσένα δεν ακούσω, νιώθω θλίψη στην καρδιά. 

Αν σ' Εσένα δεν κοιτάξω, σβήνει όλη η χαρά. 

Αν Εσύ δε μας γεμίζεις πόσο θα 'μαστ' αδειανοί. 

Αν Εσύ δε μας κρατήσεις, Κύριε μας ποιά η ζωή;

 ...απο ούτε καν ξέρω ποιας ομολογίας εκκλησία 

οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν

Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, 

ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 

ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, 

ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 

διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, 

καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, 

πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, 

ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 

ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, 

ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 

ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 

Β' Κορ. 4, 7

Αναδρομή

Κανείς δε μπόρεσε,Χριστέ,να Σε βγάλει απ'την καρδιά μου...
Πώς θα 'θελα η τελευταία νίκη
να'ναι η νίκη η δικιά Σου..

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ας νηστεύη και το στόμα από λόγια αισχρά και από κακολογίας. Διότι ποίον το όφελος, εάν απέχωμεν μεν από ψάρια και κρέατα κατά τας νηστευσίμους ημέρας, δαγκάνω μεν δε και κατατρώγωμεν τους αδελφούς μας; Όποιος κατακρίνει και κακολογεί, αδελφικά κρέατα τρώγει, την σάρκα του πλησίον του δαγκάνει. Δια αυτό και ο Παύλος λέγει: Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη ύπ' αλλήλων αναλωθήτε (Γαλ. Ε' 15).

Θα είπης ότι δεν έχωσες τα δόντια σου εις την σάρκα του άλλου; Έχωσες όμως την μαχαιροειδή γλώσσαν σου εις την ψυχήν του και με την κατάκρισίν σου επλήγωσες την υπόληψιν του πλησίον σου! Τι εκέρδισες μ' αυτό; Έγινες εγκληματίας, άξιος δίκης και τιμωρίας!

Πηγή

Αγ. Σεραπίωνως Θμούεως

Ὤ! πόσης τιμῆς ὑπεροχήν ἔχει τό ἅγιον καί ἰερόν ὑμῶν σχῆμα! Ὤ! πόσης εὐωδίας πνευματικῆς πνέει! Ὤ! πηλίκου τοῦ ἐπαγγέλματος ἐψηφίσασθε! Λόγος οὐδείς ἀναμνῆσαι δύναται! Ὤ ἐπάγγελμα τό κατ’εἰκόνα Θεοῦ σῷζον! Ὤ ἐπάγγελος Θεῷ παρεστηκός! Ὤ ἐπάγγελμα Θεῷ τιμιώτατον! Ὤ ἐπάγγελμα δι’οὗ σᾠζεται κόσμος...

Οἴμοι, τί πέπονθα ὁ τάλας ἐγώ

Οἴμοι ψυχή μου ἀθλία! 
Στολὴν θεοΰφαντον,  
ἀπεξεδύθην ὁ τάλας
Οἴμοι τὸν δόξης μακρυνθέντα
πλανηθεὶς ἐξωρίσθην,
οἴμοι, τοῦ χοροῦ τῆς ζωῆς.
Οἴμοι ἀθλία μου ψυχή
πῶς ἀκρασίᾳ σε, 
τῆς τοῦ Παραδείσου ἑστίας, 
ξένην πεποίηκε;

Ψυχὴ παναθλία μου,  

ἐμακρύνθης ἐκ Θεοῦ,  

διὰ ἀπροσεξίας σου,  

Παραδείσου ἐστέρησαι τῆς τρυφῆς,  

Ἀγγέλων κεχώρισαι,  

εἰς φθορὰν κατηνέχθης,  

ὢ τοῦ πτώματος

Ἐμὲ θρηνήσατε, Ἀγγέλων τάγματα,  

Παραδείσου τὰ κάλλη καὶ τῶν φυτῶν,  

τῶν ἐκεῖ εὐπρέπεια,  

τὸν πλανηθέντα δυστυχῶς 

καὶ Θεοῦ ἀποσκιρτήσαντα.  

Θρηνῶ, στενάζω, καὶ ἀποδύρομαι,  

τὰ Χερουβὶμ φλογίνῃ τῇ ῥομφαίᾳ θεώμενος, 

τῆς εἴσοδον φυλάττειν ταχθέν,  

πᾶσι τοῖς Ἐδὲμ τὴν παραβάταις,  

οἴμοι,

ἀπρόσιτον, εἰμὴ σὺ ἀκώλυτον Σωτήρ,  

ταύτην ποιήσεις μοι.

θαρρῶν εἰς τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, 

ὡς ὁ Δαυῒδ βοῶ σοι· 

Ἐλέησόν με ὁ Θεός, 

κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Παράδεισε ἁγιώτατε, ὁ δι' ἐμὲ πεφυτευμένος 
Παράδεισε πάντιμε
τὸ ὡραιότατον κάλλος
θεόκτιστον σκήνωμα
εὐφροσύνη ἄληκτε καὶ ἀπόλαυσις
δόξα τῶν Δικαίων
Προφητῶν τερπνότης
καὶ Ἁγίων οἰκητήριον
Τὸ ἐμὸν πλάσμα οὐ θέλω ἀπολέσθαι, 
ἀλλὰ βούλομαι τοῦτο σῴζεσθαι
Παράδεισε πανάρετε,
πανάγιε, πανόλβιε,
ἱκέτευσον Θεὸν διὰ τὸν παραπεσόντα.
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.

 

Σα προσευχή

Ιησού μου ωραιότατε 
κάμε να Σ’ αγαπώ,
να Σ’ αγαπώ θερμότατα 
και άλλο δεν ζητώ 
Ιησού μου, επιθύμησα 
εξ’ όλης της ψυχής 
παντοτινά να φλέγομαι 
αγάπης Θεϊκής
Και τούτο το ανέκφραστο 
Χριστέ μην αρνηθείς 
παντοτεινά να φλέγομαι 
αγάπης Θεϊκής



τριγυρνά στο μυαλό μου απ'το πρωι...

Κάθε ανάσα μας γι΄ Αυτόν

ἐγὼ εἶπα· 

θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες 

Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου

Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς

ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται

κράτει ὁ ἔχεις  

ἄχρι τέλους...

Παρακαλώ

Δέσποτα Χριστέ, ὁ Θεός, ὁ τοῖς πάθεσί Σου τὰ πάθη μου θερα­πεύσας, καὶ τοῖς τραύμασί Σου τὰ τραύματά μου ἰατρεύσας, χάρισαί μοι τῷ πολλὰ Σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως· συγκέρασόν μου τὸ σῶμα, ἀπὸ ὀσμῆς τοῦ ζωοποιοῦ σώματός Σου, καὶ γλύκανόν μου τὴν ψυχήν, τῷ Σῷ Τιμίῳ Αἵματι, ἀπὸ τῆς πικρίας, ἥν με ὁ ἀντίδικος ἐπότισεν. Ὕψωσόν μου τὸν νοῦν πρὸς Σέ, κάτω ἑλκυσθέντα, καὶ ἀνάγαγέ με ἀπὸ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας· ὅτι οὐκ ἔχω μετάνοιαν, οὐκ ἔχω κατάνυξιν, οὐκ ἔχω δάκρυον παρακλητικόν, τὰ ἐπανάγοντά με τέκνα πρὸς τὴν ἰδίαν κληρονομίαν. Ἐσκότι­σμαι τὸν νοῦν ἐν τοῖς βιωτικοῖς πάθεσι, καὶ οὐκ ἰσχύω ἀτενίσαι πρὸς Σὲ ἐν ὀδύνῃ, οὐ δύναμαι θερμανθῆναι τοῖς δάκρυσι τῆς πρὸς Σὲ ἀγάπης. Ἀλλά, Δέσποτα Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησαί μοι μετάνοιαν ὁλόκληρον, καὶ καρδίαν ἐπίπονον εἰς ἀναζήτησίν Σου· χάρισαί μοι τὴν χάριν Σου, καὶ ἀνακαίνισον ἐν ἐμοὶ τὰς μορφὰς τῆς Σῆς εἰκόνος. Κατέλιπόν Σε μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃς· ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, ἐπανάγαγέ με πρὸς τὴν νομήν Σου, συναρίθμησόν με τοῖς προβάτοις τῆς ἐκλεκτῆς Σου ποίμνης, καὶ διάθρεψόν με σὺν αὐτοῖς ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων Σου Μυστη­ρίων· πρεσβείαις τῆς πανάγνου Μητρός Σου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Σου. 

Ἀμήν.

Χαρά κυκλωτική

Πώς ν'αγιάσω;
Ν'αγαπάς το Χριστό.
Πώς ν'αγαπάω τον Χριστό;
Ν'αγιάζεις.

Η Ελπίς, η Σκέπη, η Καταφυγή, η Παραμυθία, το Αγαλλίαμα μου..

Ας ψιθυρίσει έλεος
η σπλαχνική φωνή σου.
Κι ας δεηθούν τα χείλη σου
για σπλάχνα πονεμένα.
Εσένα Παναγία μου
εσένα έχω μόνο
εις την ελπίδα, στ’ όνειρο
εις την χαρά, τον πόνο.

Άλλοι σε κράζουν Έλεος,
ελπίδα ο θλιμμένος,
ελεημοσύνη ο φτωχός,
νερό ο διψασμένος.

Βασίλισσα της Εκκλησιάς
σε κράζει η καμπάνα
μα η καρδιά μου Δέσποινα
αυτή σε κράζει Μάνα!

Εμείς,μωρέ,

έχουμε Μάνα την Παναγιά,

ανάγκη δεν έχουμε... 

Ευχαριστώ

"Τι λόγια Θέ μου εγώ να βρω,
να'ρθω να Σου μιλήσω,
και πώς μπροστά Σου να σταθώ,
και πώς να ξεκινήσω;
Δώσε μου λόγια Εσύ να πω
και κάν΄τα ένα ποτάμι ,
να τρέχει γάργαρο νερό
στα πόδια Σου να φθάνει.."


Όλα προς δόξαν Κυρίου.
Εσύ δίνεις
εγώ δέχομαι
και μόνη γέφυρα ανάμεσά μας
η δικιά Σου θυσία
κι ο δικός Σου δρόμος.