Η Ελπίς, η Σκέπη, η Καταφυγή, η Παραμυθία, το Αγαλλίαμα μου..

Ας ψιθυρίσει έλεος
η σπλαχνική φωνή σου.
Κι ας δεηθούν τα χείλη σου
για σπλάχνα πονεμένα.
Εσένα Παναγία μου
εσένα έχω μόνο
εις την ελπίδα, στ’ όνειρο
εις την χαρά, τον πόνο.

Άλλοι σε κράζουν Έλεος,
ελπίδα ο θλιμμένος,
ελεημοσύνη ο φτωχός,
νερό ο διψασμένος.

Βασίλισσα της Εκκλησιάς
σε κράζει η καμπάνα
μα η καρδιά μου Δέσποινα
αυτή σε κράζει Μάνα!

Εμείς,μωρέ,

έχουμε Μάνα την Παναγιά,

ανάγκη δεν έχουμε...