Ικεσία ζ'

«Ὡς ὄναρ παρέρχεται....»

Σαν ψέμμα η ζωή ολάκερη,
σαν παραμύθι οι ήττες του χτες,
σαν παιδικό παιχνίδι που κόπηκε στη μέση...
Εσύ, που τα παιδιά πιότερο αγάπησες,
που σαν παιδιά πρόσταξες να γενούμε,
τούτη την παιδική απλότητα διάσωζε
εντός...
και τη χαρά
την άδολη.
Αμήν.