Δός μου ἀπ’ τίς ἀρετές σου
Δέσποινα παντευλόγητε,
Ὑπέραγνε Παρθένε,
παράδεισε πανθαύμαστε,
κῆπε καλλωπισμένε,
Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε,
χαρίτωσον τόν νοῦν μου,
κατεύθυνον τᾶς σκέψεις μου,
φώτισον τήν ψυχήν μου.
Κόρη μέ ποίησον ἁγνόν,
πράον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἠσύχιον καί κόσμιον,
εὐθύν, ὅσιον, θεῖον,
ἐπιεικῆ, μακρόθυμον,
τῶν ἀρτῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον,
τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.
Δός μοί σοφίαν, σύνεσιν
καί μετριοφροσύνην.
Δός μοί νηφαλιότητα,
ὄμμα πεφωτισμένον, διάνοιαν ὁλόφωτον,
πνεῦμα ἐξηγνισμένον.
Ἀπέλασον τήν οἴησιν,
τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τύφον, τήν φυσίωσιν
καί τήν ἀλαζονείαν,
τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον,
τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλώσσαν μεγαλορρήμονα,
ἰσχυρογνωμοσύνην.
Τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν,
τήν περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν
καί τήν αἰσχρολογίαν.
Χάρισαι μοί, Πανάχραντε,
τήν ἠθικήν ἀνδρίαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν,
δός μοί τήν καρτερίαν.
Δός μοί τήν αὐταπάρνησιν,
τῆς ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ’ ἐπιγνώσεως
καί ἀμνησικακίαν.
Δός μοί ἀκεραιότητα,
εὐγένειαν καρδίας,
πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν,
καί πνεῦμα ἀληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε,
τά πάθη τῆς καρδίας,
τά πολυώνυμα, Ἁγνή,
τῆς ἠθικῆς δειλίας.
Τήν ἀνανδρίαν τήν αἰσχρᾶν,
τό θράσος, τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν
καί τήν ἀπελπισίαν.
Ἀρόν μοί, Κόρη, τόν θυμόν
καί πάσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμίαν, τήν ὀργήν,
ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.
Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν,
τό μίσος, τήν κακίαν,
τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν
καί τήν μνησικακίαν.
Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ
καί τήν πολυλογίαν,
τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν
καί τήν βωμολοχίαν.
Δός μοί, Παρθένε, αἴσθησιν,
δός μοί εὐαισθησίαν.
Δός μοί συναίσθησιν πολλήν
καί εὐσυνειδησίαν.
Δός μοί, Παρθένε, τήν χαράν
πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Δός μοί εἰρήνην τή ψυχή,
εἰρήνην τοῦ Κυρίου.
Δός μοί ἀγάπην, ἔρωτα
θεῖον, ἐξηγνισμένον,
πολύν, θερμόν καί καθαρόν
καί ἐξηγιασμένον.
Δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν,
θερμήν, ἁγνήν, ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον,
βεβαίαν καί ὁσίαν.
Ἄρον ἀπ’ ἐμοῦ, Παρθένε,
τόν κλιόν τῆς ἁμαρτίας,
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην,
τήν ἀνελεημοσύνην,
τᾶς κακᾶς ἐπιθυμίας,
τήν δεινήν ἀκολασίαν,
γέλωτας τῆς ἀσελγείας
καί τήν πάσαν κακαουργίαν.
Σωφροσύνην δός μοί, Κόρη,
δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν
καί ὑπακοήν τελείαν.
Δός μοί προσοχήν ἐν πάσι
καί διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν
καί ὑπομονήν ὁσίαν.
Ἐπιμέλειαν παράσχου,
Δέσποινα, πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον
ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.
Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν
καί τόν νοῦν μου, Παναγία,
τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ,
φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.
Δέσποινα παντευλόγητε,
Ὑπέραγνε Παρθένε,
παράδεισε πανθαύμαστε,
κῆπε καλλωπισμένε,
Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε,
χαρίτωσον τόν νοῦν μου,
κατεύθυνον τᾶς σκέψεις μου,
φώτισον τήν ψυχήν μου.
Κόρη μέ ποίησον ἁγνόν,
πράον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἠσύχιον καί κόσμιον,
εὐθύν, ὅσιον, θεῖον,
ἐπιεικῆ, μακρόθυμον,
τῶν ἀρτῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον,
τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.
Δός μοί σοφίαν, σύνεσιν
καί μετριοφροσύνην.
Δός μοί νηφαλιότητα,
ὄμμα πεφωτισμένον, διάνοιαν ὁλόφωτον,
πνεῦμα ἐξηγνισμένον.
Ἀπέλασον τήν οἴησιν,
τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τύφον, τήν φυσίωσιν
καί τήν ἀλαζονείαν,
τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον,
τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλώσσαν μεγαλορρήμονα,
ἰσχυρογνωμοσύνην.
Τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν,
τήν περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν
καί τήν αἰσχρολογίαν.
Χάρισαι μοί, Πανάχραντε,
τήν ἠθικήν ἀνδρίαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν,
δός μοί τήν καρτερίαν.
Δός μοί τήν αὐταπάρνησιν,
τῆς ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ’ ἐπιγνώσεως
καί ἀμνησικακίαν.
Δός μοί ἀκεραιότητα,
εὐγένειαν καρδίας,
πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν,
καί πνεῦμα ἀληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε,
τά πάθη τῆς καρδίας,
τά πολυώνυμα, Ἁγνή,
τῆς ἠθικῆς δειλίας.
Τήν ἀνανδρίαν τήν αἰσχρᾶν,
τό θράσος, τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν
καί τήν ἀπελπισίαν.
Ἀρόν μοί, Κόρη, τόν θυμόν
καί πάσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμίαν, τήν ὀργήν,
ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.
Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν,
τό μίσος, τήν κακίαν,
τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν
καί τήν μνησικακίαν.
Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ
καί τήν πολυλογίαν,
τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν
καί τήν βωμολοχίαν.
Δός μοί, Παρθένε, αἴσθησιν,
δός μοί εὐαισθησίαν.
Δός μοί συναίσθησιν πολλήν
καί εὐσυνειδησίαν.
Δός μοί, Παρθένε, τήν χαράν
πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Δός μοί εἰρήνην τή ψυχή,
εἰρήνην τοῦ Κυρίου.
Δός μοί ἀγάπην, ἔρωτα
θεῖον, ἐξηγνισμένον,
πολύν, θερμόν καί καθαρόν
καί ἐξηγιασμένον.
Δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν,
θερμήν, ἁγνήν, ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον,
βεβαίαν καί ὁσίαν.
Ἄρον ἀπ’ ἐμοῦ, Παρθένε,
τόν κλιόν τῆς ἁμαρτίας,
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην,
τήν ἀνελεημοσύνην,
τᾶς κακᾶς ἐπιθυμίας,
τήν δεινήν ἀκολασίαν,
γέλωτας τῆς ἀσελγείας
καί τήν πάσαν κακαουργίαν.
Σωφροσύνην δός μοί, Κόρη,
δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν
καί ὑπακοήν τελείαν.
Δός μοί προσοχήν ἐν πάσι
καί διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν
καί ὑπομονήν ὁσίαν.
Ἐπιμέλειαν παράσχου,
Δέσποινα, πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον
ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.
Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν
καί τόν νοῦν μου, Παναγία,
τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ,
φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.
