Μέσα απο αυτό το πρίσμα η ευχή του Ιησού, το "Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν" που διαρκώς καλείται να προφέρει με τα χείλη και κυρίως με την καρδία του ο κάθε μοναχός,δεν αποτελεί μόνο επίκληση για την λύτρωση από τα πάθη και τους πειρασμούς,δεν είναι απλά ένα αίτημα σωτηρίας,δεν αποτελεί μόνο λόγο ταπείνωσης και αναγνώρισης της ανθρώπινης αδυναμίας.Είναι η επίκληση του Θεού,η αγωνία της ψυχής που επιθυμεί να ενωθεί με τον Θεό,η προσμονή της χάριτος του Θεού,η βίωση της μαζί με το Χριστό πνευματικής πορείας που περνά από τον Γολγοθά,από την σταύρωση και τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου και καταλήγει στην Ανάσταση και στην όντως ζωή.
