φως, ζητάς, ψυχή, και είσαι φως
καις και φωτίζεις θες δε θες
γι αυτό σου λέω θάρσει
ήλιος και να μη γίνεις
στη σκοτεινιά του κόσμου συ σαν το λυχνάρι
δε μπορεί, κάποιες σκιές θα τις φωτίσεις
μη καυχηθείς ποτέ γι αυτό,
-σ' Άλλον ανήκει η δόξα,
σ΄ Εκείνον που σ' ανέβασε στο φανοστάτη-
δέξου το έλεος, δώσ' το στο φως
και λάμψε
«ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσιν λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλ' ἐπὶ τὴν λυχνίαν καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».
(Ματθ 5, 14-16)
