Μητέρα, των Ουρανών Πλατυτέρα
Τίμησες τη γη όπως ο Υιός Τον Πατέρα.
Μια ημέρα ο κόσμος άλλαξε, ο Υιός Σου μας απάλλαξε.
Μας άρπαξε από τον Άδη κι ένα βράδυ χάραξε
νέα πορεία, όντως ο νους δεν Τον χωράει πόσο μάλλον η κοιλιά Σου Παναγία.
Η απορία πως μια Παρθένα σαν Εσένα φέρνει τον Ένα,
ήμασταν μηδενικά κι Εσύ το νούμερο 1.
Μπήκες μπροστά κι έτσι το τίποτα έγινε το παν.
Μητέρα μου θα ήταν η Εύα. Θα πέθαινα αν
δε δεχόσουν την αγγελία τού Γαβριήλ.
Φαντάζομαι πως ένιωσε ο Προφήτης Σαμουήλ
αλλά και όλοι πριν από Σένα Ισραηλίτες.
Δεν ήταν αστείες οι Προφητείες, είμαστε Ουράνιοι πολίτες,
οπλίτες με Βασιλιά Το Θεό
κι Εσένα Υπεραγία για Υπέρμαχο Στρατηγό.
Ποιος είμαι εγώ; Είμαι μηδέν εις το πηλίκο.
Χωρίς Εσένα είμαι τροφή για κάθε εωσφόρο λύκο.
Είσαι η ελπίδα μου, η κοφτερή λεπίδα μου,
λιακάδα μες στην καταιγίδα μου, είσαι η ανθρώπινη πατρίδα μου...
