Ματαιότης
ἐστὶ ματαιοτήτων ἅπαντα͵
ἀλλ΄ οὐδεὶς
ἐν ἡμῖν ταῦτα φρονῶν εὑρίσκεται·
οἱ μὲν γὰρ πλανῶσιν͵ οἱ δὲ καὶ
πλανῶνται·
διό͵ παρθένε͵ χάρις τῷ
τόκῳ σου δι΄ οὗ ἐλυτρώθημεν
οὐ μόνον
πλάνης͵ ἀλλὰ καὶ θλίψεως
τῶν χωρῶν
πασῶν ὧνπερ διήλθομεν͵
ἐθνῶν ἀσήμων͵
γλωσσῶν ἀγνώστων͵
περιερχόμενοι τὴν
γῆν καὶ ἐξερευνῶντες αὐτὴν
μετὰ
λύχνου τοῦ ἄστρου͵
ἐκζητοῦντες ποῦ
ἐτέχθη
παιδίον νέον͵ ὁ πρὸ αἰώνων
Θεός.
Αγ. Ρωμανού του Μελωδού
