Τείχισόν μου τὰς φρένας, Σωτήρ μου·
τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ,
τὴν ἄχραντον Μητέρα Σου...
Σὺ οὖν μοι δώρησαι γλῶτταν,
προφοράν,
καὶ λογισμὸν ἀκαταίσχυντον·
πᾶσα γὰρ δόσις ἐλλάμψεως παρὰ Σοῦ καταπέμπεται,
Φωταγωγέ, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον
