Αγ.Ρωμανού του Μελωδού

Οὐδέποτε τῶν κακῶν ἀποστῆναι βούλομαι,
Οὐ μνήσκομαι τῶν δεινῶν ὧν ἐκεῖ μέλλω ὁρᾶν,
οὐδὲ λογίζομαι τὴν τοῦ Χριστοῦ εὐσπλαγχνίαν,
πῶς περιῆλθε ζητῶν με τὸν γνώμη πλανώμενον,
δι᾿ ἐμὲ καὶ Φαρισαίῳ συναριστᾷ ὁ τρέφων πάντας,
καὶ δείκνυσι τὴν τράπεζαν θυσιαστήριον
ἐν ταύτῃ ἀνακείμενος καὶ χαριζόμενος
τὴν ὀφειλὴν τοῖς χρεώσταις, ἵνα θαρρῶν πᾶς χρεώστης
προσέλθῃ λέγων «Δέσποτα, λύτρωσαί με
τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου».