Κι αυτή η ψυχή που στη βρωμιά του κόσμου έχει απαυδήσει, πως λαχταρά για μιας αγνής ξανά ζωής τα μύρα!

Προσκυνητή!, που ελάσπωσες τον άχραντο χιτώνα, 

για πωρωμένο σε θαρρούν, μα είσαι μονάχα θύμα.

 Έννοια σου, μάντεψα καλά το μυστικό σου αγώνα, 

ξέρω ποια πόρτα χτύπησες στο τελευταίο σου βήμα. 

Γ. Βερίτης