Ἡ γνωστῶς
καί εὐαισθήτως ἑνοποίησις τῆς τρισποστάτου Θεότητος ἐν τοῖς τελείοις, οὐ πλήρωσις
πόθου ἐστίν, ἀλλά μᾶλλον ἀρχή καί ἀιτία σφοδροτέρου καί μείζονος πόθου. Ἔκτοτε
γἀρ οὐκ ἐᾷ τόν ὑποδεξάμενον αὐτήν ἡρεμῖν ἀλλ’ ὡς πυρός ἀεί ἐκκαιόμενον καί πυρούμενον
ἐπαίρεσθαι εἰς φλόγαν πόθου θειότερου ποιεῖ.Κατάληψιν γάρ καί τέλος τοῦ ποθουμένου εὑρεῖν ὁ νοῦς μή δυνάμενος οὐδέ μέτρον τῷ πόθῳ καί τῇ ἀγάπῃ δύναται δοῦναι, ἀλλά τῷ ἀτελέστῳ τέλει φθάσαι καί καταλαβεῖν βιαζόμενος, ἀτέλεστον ἀεί τόν πόθον καί ἀπλήρωτον τήν ἀγάπην ἐν ἑαυτῷ περιφέρει.
