Λόγος ἀκούεις͵ καὶ ὑπὲρ
λόγον εἶ· ὑπὲρ φῶς εἶ͵ καὶ φῶς ὀνομάζῃ· πῦρ ἀκούεις͵ οὐκ αἰσθη τὸς ὢν͵ ἀλλ΄ ὅτι
τὴν κούφην καὶ μοχθηρὰν ἀνα καθαίρεις ὕλην· μάχαιρα͵ ὅτι τέμνεις τὸ χεῖρον ἀπὸ τοῦ
κρείττονος· πτύον͵ ὅτι ἀνακαθαίρεις τὴν ἅλω͵ καὶ ὅσον κοῦφόν τε καὶ ἀνεμιαῖον ἀποπεμπόμενος͵
ὅσον βαρὺ καὶ πλῆρες ἐπὶ τὰς ἀποθήκας τὰς ἄνω ἐναποτίθεσαι· ἀξίνη͵ ὅτι τὴν ἄκαρ
πον ἐκκόπτεις συκῆν ἐπὶ πολὺ μακροθυμήσας͵ ὅτι τὰς ῥίζας ἐκτέμνεις τῆς πονηρίας·
θύρα͵ διὰ τὴν εἰσαγωγήν· ὁδὸς͵ ὅτι εὐθυποροῦμεν· πρόβατον͵ ὅτι θῦμα· ἀρχιερεὺς͵
ὅτι προσφέρεις τὸ σῶμα· Υἱὸς͵ ὅτι Πατρός. Πάλιν κινῶ τὰς γλώσσας· πάλιν κατὰ Χριστοῦ
τινες μαίνονται͵ μᾶλλον δὲ͵ κατ΄ ἐμοῦ͵ ὃς ἠξιώθην τοῦ Λόγου γενέσθαι κῆρυξ. Ὡς Ἰωάννης
γίνομαι· Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ͵ῃ ἐρήμῳ ποτὲ καὶ ἀνύδρῳ͵ νῦν δὲ καὶ λίαν οἰκουμένῃ.
