του Αββά Αγάθωνος

Ἠρώτησαν αὐτὸν πάλιν οἱ ἀδελφοὶ λέγοντες·
Ποία ἀρετή ἐστι͵ Πάτερ͵ ἐν ταῖς πολιτείαις͵ ἔχουσα
πλείονα κάματον; Λέγει αὐτοῖς· Συγχωρήσατέ μοι͵
λογίζομαι ὅτι οὐκ ἔστιν ἕτερος κάματος͵ ὡς τὸ εὔ
ξασθαι τῷ Θεῷ. Πάντοτε γὰρ ὅτε θέλῃ ὁ ἄνθρωπος
προσεύξασθαι͵ βούλονται οἱ ἐχθροὶ ἐκκόψαι αὐτόν·
οἴδασι γὰρ ὅτι οὐδαμόθεν ἐμποδίζονται͵ εἰ μὴ ἀπὸ
τοῦ εὔξασθαι τῷ Θεῷ. Καὶ πᾶσαν δὲ πολιτείαν ἣν ἂν
μετέλθῃ ἄνθρωπος͵ ἐγκαρτερῶν ἐν αὐτῇ͵ κτᾶται
ἀνάπαυσιν· τὸ δὲ εὔξασθαι͵ ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς
ἀγῶνος χρῄζει.